"ملازمان سر كوي تو، بزرگانند"

به جاي لالايي روضه براش ميخونم    دم بابا باباش داره ميگيره جونمو

واویلا ..
یه عمرِ که شیرخوار میبینم میسوزم
یه صیدِ گرفتار میبینم میسوزم
یه ذِبحی تو بازار میبینم میسوزم

واویلا ..
یه طفلی رو که گرمِ خوابه میسوزم
یه ماهی که بیرونِ آبه میسوزم
دلم پیشِ طفلِ ربابه میسوزم

تَلذی میکرد و بهونه گرفتن
داداشم رو با تیر نشونه گرفتن

تمنایِ بابام رو نامردا دیدن
با تیرِ سه شعبه سرش رو بریدن

* فَذُبِحَ الطِّفلُ مِنَ الاُذُنِ الیَ الاُذُنِ ..*

واویلا ..
شبه دفنِ بابام چقدر زجر کشیدم
به رویِ حصیر جسم خونیش رو چیدم
ردِ ضربۀ نیزه ها رو میدیدم

واویلا ‌..
برا دفن بابام کمک دست نداشتم
با دستام رگاشُ رویِ خاک گذاشتم
لبم رو زِ رو حنجرش بر نداشتم

پر از عقده ها بود ، پر از رد پا بود
دیدم رویِ جسمش که جایِ عصا بود

دلم رو آتیش زد ، غم بی کرانش
دیدم سم مرکب شکسته استخوانش

حسین …

 روبرا ميشه حالمون با حضور تو روضه ها                   با همين گريه ها شديم جزو زوار كربلا

فداي نام تو اين جان عاشق                               عزيز مصطفي امام صادق